Γνωστή ως Πύλη του Πλούτωνα (ο θεός Άδης στην ελληνορωμαϊκή μυθολογία) θεωρείτο ως η πύλη στον μετά θάνατον κόσμο κατά ελληνορωμαϊκή μυθολογία και παράδοση.
Ιστορικές πηγές τοποθετούσαν το σημείο στην Ιεράπολη της αρχαίας Φρυγίας, που σήμερα ονομάζεται Pamukkale, ενώ περιγραφόταν ως ένα άνοιγμα γεμάτο με θανατηφόρες και αποπνικτικές αναθυμιάσεις.
«Αυτός ο χώρος είναι γεμάτος από μια τόσο πυκνό ομιχλώδη ατμό, που κανείς μπορεί να δει μετά βίας το έδαφος. Κάθε ζώο που περνά μέσα βρίσκει ακαριαίο θάνατο», είχε γράψει ο Στράβων (64/63 π.Χ. - 24 μ.Χ. περίπου). «Έριξα μέσα σπουργίτια και ακαριαία εισέπνευσαν την τελευταία τους ανάσα και πέθαναν».
Η ανακάλυψη ανακοινώθηκε αυτό το μήνα σε ένα συνέδριο για την ιταλική αρχαιολογία στην Κωνσταντινούπολη, από μια ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής τον Francesco D'Andria, καθηγητή κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαλέντο.
Ο D'Andria έχει πραγματοποιήσει εκτεταμένες αρχαιολογικές έρευνες στο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Ιεράπολης. Πριν από δύο χρόνια, ισχυρίστηκε ότι είχε ανακαλύψει εκεί τον τάφο του Αγίου Φιλίππου, ενός από τους 12 αποστόλους του Ιησού Χριστού.
Η Ιεράπολη ιδρύθηκε περίπου το 190 π.Χ. από τον Ευμένη Β', βασιλιά της Περγάμου (197 π.Χ.-159 π.Χ.) και περιήλθε στη Ρώμη το 133 π.Χ. Εξελίχθηκε σε μια ακμάζουσα ρωμαϊκή πόλη, με ναούς, θέατρο και τις δημοφιλείς ιερές ιαματικές πηγές θερμών υδάτων.
«Βρήκαμε την πύλη του Πλούτωνα ενώ ανακατασκευάζαμε τη διαδρομή μιας ιαματικής πηγής», δήλωσε ο D'Andria στο Discovery News.
Οι αρχαιολόγοι βρήκαν κίονες ιωνικού ρυθμού και μια επιγραφή με αφιέρωση στις θεότητες του κάτω κόσμου - του Πλούτωνα και της Κόρης (άλλη ονομασία της Περσεφόνης). Ανακαλύφθηκαν επίσης τα ερείπια ενός ναού, μιας αρχαίας «πισίνας» και μιας σειρά σκαλιών πάνω από την σπηλιά - στοιχεία τα οποία ταιριάζουν στην με τις περιγραφές στις αρχαίες πηγές.
«Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις ιερές τελετές από αυτά τα σκαλιά, αλλά δεν μπορούσαν να φτάσουν στην περιοχή κοντά στο άνοιγμα. Μόνο οι ιερείς λογικά θα μπορούσε να σταθούν μπροστά από την πύλη», σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας.
Μικρά πουλιά δίνονταν στους προσκυνητές ώστε, ρίχνοντάς τα στο άνοιγμα της πύλης, να δοκιμάσουν τις θανατηφόρες συνέπειές της, ενώ ιερείς έκαναν θυσίες στον Πλούτωνα. Οδηγούσαν τα ζώα στην σπηλιά και τα έφερναν έξω νεκρά.
«Μπορέσαμε να δούμε το αποτέλεσμα αυτών των θανατηφόρων ιδιοτήτων της σπηλιάς, κατά τη διάρκεια της ανασκαφής. Πολλά πτηνά πέθαναν όταν πλησίαζαν στο ζεστό άνοιγμα, από τις αναθυμιάσεις διοξειδίου του άνθρακα», δήλωσε ο D'Andria.
Μόνο οι ευνούχοι της Κυβέλης, μια αρχαία θεά της γονιμότητας, ήταν σε θέση να εισέλθουν σε αυτή την «πύλη της κολάσεως» και να βγουν σώοι και αβλαβείς.
«Κρατούσαν την αναπνοή τους όσο μπορούσαν», έγραφε ο Στράβων, προσθέτοντας ότι «η ανοσία τους θα μπορούσε να οφείλεται σε ένα είδος θείας πρόνοιας ή σε κάποια αντίδοτα κατά δηλητηριώδους ατμού».
Σύμφωνα με τον D'Andria, οι προσκυνητές μετέφεραν νερό στην πισίνα που βρισκόταν κοντά στο ναό, κοιμόνταν κοντά στη σπηλιά και έβλεπαν οράματα και προφητείες. Πράγματι, οι αναθυμιάσεις που έρχονται από τις ιαματικές πηγές της Ιεράπολης δημιουργούσαν παραισθήσεις.
Οι Πύλες του Πλούτωνα, λειτουργούσαν πλήρως μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ, και περιστασιακά κατά τη διάρκεια των δύο επόμενων αιώνων ως προορισμός για τους τελευταίους ειδωλολάτρες διανοουμένων της Ύστερης Αρχαιότητας.
Κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα μ.Χ., ο ναός του Πλούτωνα καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Χριστιανούς, ενώ στη συνέχεια ενδεχομένως μια σειρά από σεισμούς ολοκλήρωσε την καταστροφή.
Ο D'Andria και η ομάδα του εργάζονται τώρα για την ψηφιακή αναπαράσταση του χώρου.
tvxs.gr
COMMENTS